Werken in corona-tijd
Wilco: “Alsof ik per ongeluk op zaterdag naar het werk was gegaan.” Sinds half maart is er veel veranderd. Je spreekt collega’s minder vaak. Kantoren zijn leeg. En op de werkplaats moet je afstand houden. Thuis loopt het ook anders, met thuiswerkende partners en/of kinderen. We zijn erg nieuwsgierig hoe collega’s deze periode beleven. Je leest erover in deze korte interview-reeks.
Wilco Kooman - werkvoorbereider mechanische werkplaatst
“Thuiswerken zit er voor mij niet in. Ik moet op de werkplaats zijn om het werk door te kunnen laten gaan. Ik moet het materieel kunnen zien. En ook mijn contact met de monteurs gaat niet vanuit huis. Ik zorg er namelijk voor dat zij praktisch aan de slag kunnen. Gelukkig gaat mijn dagelijks werk nog redelijk goed door. Eigenlijk is er niet zo heel veel veranderd. Behalve anderhalve meter afstand dan. Daar houden we ons hier goed aan.
In het begin was het wel vreemd hoor. Het hele kantoordeel hier in Dordrecht moest thuisblijven. Dat voelde een beetje spookachtig. Alsof ik per ongeluk op zaterdag naar het werk was gegaan. Nu komen er gelukkig steeds meer mensen naar kantoor. Ook thuis is het nu anders. Mijn twee kinderen zitten op de middelbare school. De oudste is net geslaagd. Ze moest een werkstuk maken en dat was dat. Een examen kon nu eenmaal niet. De jongste zit in de eerste van het VWO. Dat is wel een dingetje. Hij moet nu wel heel zelfstandig werken. Mijn vrouw en ik helpen haar daarbij. Het is nu eenmaal zo, het hoort erbij.”
Jasper de Vette - manager projecten
“Sinds vorige week ben ik weer een paar keer op kantoor geweest. Maar daarvóór een aantal weken niet. De eerste week dat de maatregelen ingingen bij VSM, zou ik eigenlijk op wintersport zijn. Op het laatste moment hebben we die reis tóch maar geannuleerd. Gelukkig maar. Want een week later ging Frankrijk op slot.
En dan ben je ineens vijf dagen in de week thuis. Heel vreemd. Mijn dochter van 4 en zoon van 6 jaar vonden het natuurlijk prachtig dat papa er altijd was. Mijn vrouw werkt drie dagen in de week. Hectisch dus. Maar we hebben er het beste van gemaakt. En ach, ik geniet van heerlijk samen ontbijten. En ook lunchen kan nu met z’n allen. Dat is wel heel fijn.
Het thuiswerken gaat goed. Maar het is ook pittig. Je zit de hele dag naar een scherm te kijken. Je beweegt minder dan op kantoor. Je loopt niet even naar het koffieapparaat of naar een overleg. Ik stuur een aantal mensen aan. Met iedereen heb ik veel contact. Bijvoorbeeld via Teams. Even praten. Hoe gaat het? Hoe zit je in je vel? Niemand weet hoe lang dit gaat duren. Samen moeten we er ondanks alle onzekerheid toch het beste van maken.”
Bas van Muijlwijk - leerling machinemonteur
“Aan mijn werk is niet zoveel veranderd. Ik zat sinds anderhalve maand al alleen op de bus. Op de bouwplaatsen waar ik werk houd ik afstand. En in Dordrecht ook. Het zelfstandig werken gaat me goed af. Vorig jaar heb ik al een jaar op de werkplaats meegewerkt. Dus ik ken het materieel goed.
Sinds maart ga ik niet meer naar school. De lessen volgen we online. En we hebben via Teams contact met de docenten. Vragen kan ik dan stellen. Dat gaat best goed. Alleen de praktijklessen zijn er nu niet. Normaal leerden we theorie en praktijk tegelijkertijd. Eerst op de computer aan de slag met theorie. En daarna met de computer naar een motorblok om de theorie toe te passen. Maar dat gaat nu dus niet. En leren we alleen theorie. Ik zit nu in het eerste jaar. De opleiding duurt twee jaar. Ik vraag me af hoe school straks verder gaat. Met dertig jongens in een klaslokaal gaat niet meer, denk ik. En ik hoop dat we niet een al te grote achterstand oplopen. Ach, ik maak me ook niet al te veel zorgen hoor. Het is nu even behelpen. En straks, als het weer mag, gaan we er gewoon weer vol tegenaan.”